اثر یک دوره تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین 12 (il-12) بافتی و حجم تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

چکیده: هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر یک دوره تمرین استقامتی بر سطوح il-12 بافتی و اندازه حجم تومور در موش های ماده نژاد بالب/سی مبتلا به تومور سرطان سینه بود. به این منظور تعداد 20 سر موش بالب سی ماده (4 تا 5 هفته، میانگین توده بدنی 17 گرم)، خریداری و به شکل تصادفی در دو گروه ده تایی گروه 1؛ استراحت-تومور-ورزش (rte)، گروه 2؛ استراحت-تومور-استراحت (rtr)، تقسیم شدند.. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز با شدت بین 55 تا 70 درصد vo2max و به مدت 6 هفته اجراشد. بعد از اتمام پروتکل تمرینی میزان غلظت il-12 بافت تومور با روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با آزمون t مستقل و ضریب همبستگی جزیی و پیرسون در سطح معناداری 05/0? p تعیین و کلیه روش های آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که میزان il-12 بافتی در بین گروه های پژوهش تفاوت معنی دارد (0001/0=p)، همچنین کاهش حجم تومور در گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنتزل معنادار بود (0001/0=p)، به علاوه همبستگی منفی معنادار بین غلظت اینترلوکین12 در بافت تومور و حجم تومور مشاهده شد(0002/0=p که حاکی از نقش ضد توموری اینترلوکین12 می باشد.